چکنوشت های چکنویس

بسم الله الرحمن الرحیم

دیشب حول و حوش ساعت 12 شب فهمیدم که منچهر متکی وزیر امور خارجه از پست وزارت امور خارجه برکنار شد. اولش باورم نمی شد، فکر کردم که اشتباه شده اما بعدا مطمئن شدم. آقای متکی یکی از با اخلاق ترین وزرای کابینه دولت محترم بودند. از زحمات این بزرگوار در طول تصدی این پست حساس بسیار تشکر می کنیم.

از چند ماه پیش هم زمزمه هایی از برکناری ایشان به گوش می رسید. هنوز دلیل برکناری ایشان برای بسیاری از افراد مشخص نشده است. امید است که رئیس جمهور محترم و مردمی درباره دلائل برکناری ایشان شفاف سازی کنند.تنها دلیلی که من پیدا کردم اقدامات نامناسب ایشان در مورد پرونده هسته ای ایران در هنگام اوج گیری فشارهای بین المللی بوده است (که باز من توجیه نشده ام)

البته نباید یک تنه به قاضی رفت. باید بدانیم که که طبق قانون اساسی این حق رئیس جمهور است که وزرای خود را بنا به شرایط عزل کنند. بنابراین رئیس جمهور برای عزل و نصب وزرا نیازی به توجیه بنده ندارند، اما بهتر است توضیحی توسط دولت ارائه شود. 

این ها را هم بخوانید بد نیست.

 برکناری منوچهر متکی از وزارت خارجه و سرپرستی صالحی

واکنش تند شریعتمداری به عزل متکی توسط رئیس جمهور

واکنش بی بی سی به برکناری متکی 

متکی بزودی برکنار می شود

بسم الله الرحمن الرحیم

 وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان اینکه فاز مطالعاتی طرح اعزام فضانورد ایرانی به فضا انجام شده است گفت: این طرح پس از تصویب شورایعالی فضایی وارد فاز عملیاتی می شود و گامهای بعدی آن با سرعت بیشتری طی خواهد شد .

کارنامه 8 ساله اصول‎گرایی و چشم‎انداز پیش روی آن 
حبیب ترکاشوند

سال 1381 در حال اتمام بود و انتخابات دوم شورا‎های اسلامی شهر و روستا در ‌پیش. از یکسو جبهه دوم خرداد قرار داشت که با ‌چهار ‌پیروزی در انتخابات ریاست‎جمهوری سال‎های 1376 و 1380، انتخابات مجلس ششم و شورای اسلامی اول، چنان به خود مغرور بود که اصلاح‎طلبی را راه بی‎بازگشت ملت ایران می‎دانست؛ حتی ‌پیشاپیش، سیدمصطفی تاج‎زاده را به‎عنوان رییس شورای دوم برگزیده بود و شرط قرار گرفتن سایر نیرو‎های اصلاح‎طلب در لیست دوم خرداد را پذیرفتن ریاست تاج‎زاده گذاشته بود، و از سویی جناح راست آن روز قرار داشت که انتخابات‎‎های گذشته باعث شده بود تا آنان تغییرات اساسی در رویکرد خود نسبت به انتخابات داشته باشند.

بازگشت اصول‎گرایان به قدرت با طلوع وحدت
یکی از ثمرات این شکست‎‎ها تشکیل شورای هماهنگی نیرو‎های انقلاب اسلامی بود که در این شورا افراد و چهره‎‎های برتر این جناح با مشارکت فعال، شیوه ورود به انتخابات شورا‎ها را در جلسات متعددی بررسی می‌کردند. پس از رایزنی‎های بسیار، سرانجام نام «آبادگران ایران اسلامی» به تصویب رسید و قرارشد آقایان محمود احمدی‎نژاد و حسین فدایی، دبیرکل جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی، مسئولیت انتخاب کاندیدا‎ها و هدایت تبلیغات انتخاباتی را در تهران، مراکز استان‌‎ها و شهرستان‌‎های مهم برعهده بگیرند. در تهران نیز 15 نفر انتخاب شدند که اسامی آن‎ها عبارت بود از: مهدی چمران، خسرو دانشجو، حسن بیادی، حبیب کاشانی، رسول خادم، منظر خیر حبیب‎اللهی، محمود خسروی‌وفا، مهنوش معتمدی‌آذر، حمزه شکیب، نادر شریعتمداری، عباس شیبانی، نسرین سلطانخواه، امیررضا واعظی آشتیانی، مسعود زریبافان و حسن زیاری.
گروهی تقریبا گمنام که تنها چهره‎‎های شناخته شده‌اش مهندس چمران و رسول خادم و نهایتا عباس شیبانی بود. چمران تاکنون به‎عنوان یک فرد سیاسی شناخته نمی‌شد و بیشتر وجهه فرهنگی داشت. انتساب به شهید چمران و مسئولیت‌‎هایی چون ریاست بنیاد حفظ آثار و ارزش‌‎های دفاع مقدس از وی چهره‎ای مقبول نزد متدینین ‌پایتخت ساخته بود. 

این ائتلاف روز بیستم بهمن همان سال با اعلام موجودیت خود فعالیت‌‎های انتخاباتی‎اش را بدون جنجال آغاز کرد. هرچند تشکیل این جمع گمنام برای رسانه‎‎های دوم خرداد خیلی مهم به‎نظر نمی‌رسید، اما آنان سعی کردند با یافتن گروه اصلی جناح راست در انتخابات و تخریب چهره آنان، آرای کاندیدا‎های خود را بیشتر سازند. این بود که یکی از این رسانه‎‎ها تیتر زد: «محافظه‌کاران با تابلوی آبادگران ایران اسلامی می‌آیند». از آن‎جا که قریب به اتفاق این افراد شناخته شده نبودند، دست روزنامه‎‎های دوم خرداد برای تخریب آنان خالی بود. اما مشکل این ائتلاف نوتأسیس عدم شناخت مردم از این لیست بود. 

در اولین جلسه مطبوعاتی این گروه که شیبانی، شریعتمداری، سلطان‎خواه، دانشجو و بیادی نیز حضور داشتند، چمران سخنگوی این ائتلاف «انتخابی آگاهانه، عملکردی مسئولانه و شهری آباد» را به‎عنوان شعار محوری «ائتلاف آبادگران ایران اسلامی» مطرح کرد. وی همچنین التزام به قانون اساسی و ولایت فقیه را «محکم‎ترین سند وفاق ملی» خواند و از تلاش برای از بین بردن تبعیض و گسترش فرهنگ عدالت‎خواه، ترجیح منافع ملی بر منافع شخصی و سیاسی، صداقت در گفتار و سلامت در عمل سخن گفت.

زلزله‎ای که فضای سیاسی را لرزاند
با اعلام شمارش آرای انتخابات، نتایج به‎دست آمده در تهران همچون یک زلزله 15 ریشتری، فضای سیاسی جامعه را لرزاند. چراکه حتی یک اصلاح‎طلب نیز به جمع 15 نفره شورا راه نیافته بود و لیست آبادگران سکاندار دومین شورای شهر شدند. علاوه‎بر تهران، 64 درصد کرسی‌‎های شورا‎ها در سراسر کشور در اختیار این ائتلاف نوظهور قرار گرفت. 

اصلاح‎طلبان شورا، صندلی‌‎ها را برای این گروه جدید خالی کردند و حال نوبت مهمترین آزمون این شورا بود، یعنی انتخاب کلان‌شهر تهران. پس از رایزنی‌‎های فراوان، بالاخره دکتر محمود احمدی‌نژاد در ?? اردیبهشت ???? به‎عنوان شهردار جدید انتخاب شد. عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران انقلاب، فرمانداری شهر‎های ماکو و خوی و استانداری اردبیل را می‎توان از سوابق او در آن زمان نام برد. 

‌پس از کشمکش‎های سیاسی و دعوا‎های اعضای دوم خردادی شورا، حالا کار و تلاش و آرامش جای آن را گرفته بود. حرف شهردار منتخبش فقط یک کلمه بود «خدمت» و دیگر هیچ.
تلاش‌‎های این جمع اندک به‎همراه شهردار ‌پرکارش، ابتدا در میان مردم کوچه و بازار تهران دهان به دهان شد و در مرحله بعد به رسانه‎‎ها کشانده شد. این خدمات و فعالیت‌‎های مخلصانه و از طرفی سیاسی‎کاری و جار و جنجال‎‎های اصلاح‎طلبان، وضعیت بهتری را برای جناح مقابل آنان در انتخابات مجلس هفتم که سال بعد از آن قرار بود انجام شود، مهیا کرد.

آبادگرانی که به مجلس راه یافتند
اصول‎گرایان برای انتخابات مجلس نیز نام آبادگران را برای خود برگزیدند و این‎بار شخصیت‎‎هایی همانند حداد عادل و احمد توکلی در رأس فهرست تهران این گروه قرار گرفتند. با برگزاری انتخابات هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی در ? اسفند ????، اکثریت و اقلیت مجلس جای خود را با هم عوض کردند. مجلس هفتم از اکثریتی که حالا خود را اصول‎گرا می‎نامیدند و اقلیتی اصلاح‎طلب تحت عنوان فراکسیون خط امام تشکیل شد. 

بدین ترتیب، اصول‎گرایان با انسجام و اتحاد و اولویت دادن به‎کار و خدمت به‎جای جنجال‎سازی سیاسی، توانستند دومین موفقیت خود را رقم بزنند و مهر اصول‎گرایی را بر خانه ملت بزنند. 

در مجلس هفتم، دکتر حداد عادل منتخب اول مردم تهران، جایگزین مهدی کروبی در صندلی ریاست مجلس شد و بدین گونه اولین رییس غیرروحانی مجلس پس از انقلاب انتخاب شد. 

با آغاز به‎کار مجلس هفتم، کم‎کم نام ائتلاف آبادگران به حاشیه رفت و نام اصول‎گرایان برجسته شد و به‎تدریج نام جناح راست به جبهه اصول‎گرایان تغییر یافت. البته این تغییر نام تا حدودی نیز مقابله به مثل در مقابل اصلاح‎طلبان بود که سعی داشت جناح مقابل خود را محافظه‌کار یا اقتدارگرا بنامد و با القای این واژگان در جامعه، آنان را تخریب کند.

انسجامی که دچار آسیب شد
فراکسیون اصول‎گرایان مجلس که اکثریت را برعهده داشت، تا پایان دولت اصلاحات منسجم ماند. این انسجام اما در انتخابات ریاست‎جمهوری سال 1384 لطمه دید. به همین خاطر، فراکسیون‌‎های جدیدی پا‌گرفتند. 

فراکسیون وفاق، فراکسیون حزب‌الله و فراکسیون اصول‎گرایان مستقل از جمله این فراکسیون‎‎ها بودند. احمد توکلی، عماد افروغ و محمدرضا باهنر شاید اضلاع مثلثی باشند که مجلس بر محور آنها می‌چرخید. هر کدام از زاویه‎ای مورد توجه بودند. آنها اگرچه در ابتدا در یک راه بودند، اما در انتها هرکدام راه خود را از دیگری جدا کرد. افروغ منتقد آن دو دیگر شد. باهنر خود را به دولت نزدیک‎تر کرد و توکلی آشکارا به نقد دولت و برنامه‎‎های اقتصادی آن نشست. 

پس از چندی، هسته اولیه آبادگران مستقر در شورای شهر «جمعیت آبادگران جوان ایران اسلامی» را توسط «مهدی چمران» و «حسن بیادی» رییس و نایب‎رییس شورای شهر تهران و چند تن دیگر بنا گذاشت، اما هرچه گذشت، نام بیادی پررنگ‎تر و جایگاه چمران در این تشکل مبهم‎تر شد. تا جایی‎که بیادی لقب «پدر معنوی» جمعیت آبادگران را به چمران داد و پس از چندی، سمت دبیرکلی این تشکل را بر عهده گرفت. 

هنوز تشکیلات موسوم به «جمعیت آبادگران جوان ایران اسلامی» در نزد اهل سیاست جانیفتاده بود که تشکیلاتی دیگر با نامی شبیه به آن «جمعیت آبادگران عدالت‎خواه ایران اسلامی» اعلام موجودیت کرد. تشکلی که هیچ چهره شناخته‎شده‎ای درون خود نداشت. 

پس از خانه ملت، نوبت به ریاست‎جمهوری رسید تا اصول‎گرایان نوین بخت خود را بیازمایند. در این انتخابات، علاوه‎بر چهره‎های مطرحی چون اکبر هاشمی رفسنجانی، افرادی مانند مهدی کروبی، محمود احمدی‌نژاد، محمدباقر قالیباف، علی لاریجانی، مصطفی معین، و محسن مهرعلیزاده حضور داشتند که احمدی‎نژاد با سابقه‎ای که طی قریب به دو سال مدیریت تهران در نزد مردم از خود به‎جا گذاشته بود و همچنین شعار‎های اصیل و انقلابی‌ای که سر می‌داد و البته با رفتار متواضعانه و ساده‌زیستی خود، دل‎ها را به‎سوی خود کشاند و پس از هاشمی رتبه دوم آراء را کسب کرد؛ آن‎هم در حالی‎که اکثریت مردم ایران او را خوب نمی‌شناختند. با پیروزی احمدی‌نژاد، اکثریت قریب به اتفاق گروه‎‎های اصول‎گرا به حمایت از وی در دور دوم برخاستند و تمام سعی خود را برای پیروزی او به‎کار بردند.
 
احمدی‎نژاد حال در دور دوم باید مقابل هاشمی‌ای قرار می‎گرفت که علاوه‎بر ‌هواداران سنتی، تمامی جناح اصلاحات را ‌پشت سر خود داشت، آن‎هم به‎همراه ده‎‎ها نشریه و روزنامه که تمامی تیتر‎های یک هفته‌شان ترساندن مردم از روی کار آمدن کاندیدای اصول‎گرایان بود. سوم تیر دور دوم انتخابات برگزار شد و در کمال ناباوری تحلیل‎گران داخلی و خارجی، احمدی‌نژاد توانست با کسب 17 میلیون رأی و با اختلاف 7 میلیونی هاشمی را پشت سر گذاشته و در یک انتخابات شگفتی‌آفرین به ریاست‎جمهوری دست یابد.

گفتمانی که اصلاحات را به حاشیه راند
با روی کارآمدن دولت احمدی‎نژاد، از طرفی گفتمان اصول‎گرایی در سطوح مختلف کشور و مدیریت کلان آن فراگیرتر شد و گفتمان اصلاحات کاملا به حاشیه رفت، ولی از طرف دیگر، سایر نامزد‎های اصول‎گرای انتخابات ریاست جمهوری و حامیان آنان در مجلس و بیرون مجلس با تشکیل فراکسیون‎‎ها و تشکل‎هایی، اصول‎گرایان منتقد را تشکیل دادند. 

دوران پس از آغاز به‎کار دولت نهم هرچند تشکل‌‎های جدیدی در درون اصول‎گرایان شکل گرفتند اما می‌توان همگی آنان را به دو طیف حامیان و منتقدان دولت تقسیم کرد؛ امری که در دولت‌‎های قبلی سابقه نداشت. 

با انتقال احمدی‌نژاد از شهرداری به ریاست‌جمهوری، شورای شهر محمدباقر قالیباف را به‎عنوان شهردار جدید انتخاب کرد؛ کسی که در دوران انتخابات مهمترین رقیب اصول‎گرای احمدی‌نژاد محسوب می‌شد. با روی کارآمدن قالیباف، شورای شهر به دو طیف حامیان دولت و شهردار تقسیم شدند و همین اختلاف در انتخابات شورای سوم شهر نیز بروز پیدا کرد.

آزمون ناموفق اصول‎گرایان
انتخابات سومین دوره شورای شهر، سومین آزمونی بود که اصول‎گرایان پیش روی خود داشتند؛ اما اختلافات درونی آنان باعث شد تا اصلاح‎طلبان با استفاده از فرصت پیش‌آمده و دو طیفی شدن آنان با ترکیب یک تیم مشهور که برخی از آنان همانند معصومه ابتکار، احمد مسجدجامعی و محمدعلی نجفی، وزیر و معاون رییس‌جمهوری دولت گذشته بودند به درون شورا راه یابند و اقلیتی را در درون شورا همانند مجلس شکل دهند. با این ترتیب، شورای سوم همانند شورای دوم یک‎دست اصول‎گرا نبود، بلکه ترکیبی از اصول‎گرایان و اصلاح‎طلبان را تشکیل می‌داد که زنگ خطری برای اصول‎گرایان محسوب می‌شد.

جبهه‎ای که اصول‎گرایان را متحد کرد
آزمون دیگر، مجلس هشتم بود که بایستی گفتمان اصول‎گرایی خود را در معرض رأی مردم می‎گذاشت. اکثریت اصول‎گرایان با نزدیک شدن به انتخابات، اختلافات جزیی را کنار گذاشته و با تشکیل جبهه متحد اصول‎گرایان، طیفی وسیع را در کشور تشکیل دادند. اما عده‎ای از اصول‎گرایان منتقد که فکر می‎کردند حامیان دولت همانند شورای شهر رأی قابل‎توجهی نخواهند آورد، شروع به تشکیل ائتلاف‎های موازی کردند؛ به‎گونه‎ای که اصول‎گرایان متشکل از راست سنتی با محوریت لاریجانی، حامیان قالیباف و رایحه خوش‌خدمت (حامیان احمدی‌نژاد) نتوانستند یک‎پارچگی خود را برای انتخابات حفظ کنند. هرچند اکثریت نامزد‎ها در سطح کشور عضو جبهه متحد اصول‎گرایان بودند.
 
انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی، در تاریخ ?? اسفند 1386 در سراسر کشور برگزار شد. برخلاف تصور پیشگویان سیاسی، جبهه متحد اصول‎گرایان توانست به تنهایی قریب به دو سوم کرسی‌‎های مجلس را کسب کند و کرسی‎‎های سایر گروه‎‎های اصول‎گرا به تعداد انگشتان دست نیز نرسید. در مرحله اول انتخابات، ?? نامزد انتخاباتی اصلاح‎طلب (معادل ?? درصد)، ??? نامزد انتخاباتی اصول‎گرا (کاندیدا‎های جبهه متحد اصول‎گرایان و ائتلاف فراگیر اصول‎گرایان) (معادل 5/74 درصد) و ?? نامزد انتخاباتی مستقل (معادل 5/11 درصد)، به مجلس هشتم راه یافتند. 

در مرحله دوم انتخابات نیز که در تاریخ ششم اردیبهشت سال ???? برگزار شد، ?? نامزد انتخاباتی اصلاح‎طلب، ?? نامزد انتخاباتی مستقل و ?? اصول‎گرا به مجلس هشتم راه یافتند. 

بدین ترتیب، بار دیگر مجلس با اکثریت مطلق اصول‎گرا تشکیل شد. پیش از تشکیل مجلس هشتم، فراکسیون اصول‎گرایان، تشکیل جلسه داد و از میان علی لاریجانی و غلامعلی حداد عادل، لاریجانی را به‎عنوان رییس مجلس هشتم برگزید و در جلسه علنی حداد عادل دیگر کاندیدای ریاست نشد و لاریجانی با رأی حدود 220 نفر بر کرسی ریاست نشست. 

در این مجلس چهار فراکسیون اصول‎گرایان، جبهه دوم خرداد، پیشرفت و عدالت و مستقل‌‎ها تشکیل شد. البته در درون اصول‎گرایان مجلس نیز دو طیف حامیان لاریجانی و منتقدان وی که بیشتر حامیان دولت هستند، شکل گرفت و منتقدان با تشکیل فراکسیون انقلاب اسلامی، فراکسیونی زیرمجموعه فراکسیون اصول‎گرایان تشکیل دادند.

کاندیدایی که نظر اکثریت اصول‎گرایان را جلب کرد
دهمین دوره انتخابات ریاست‎جمهوری ایران، در روز جمعه ?? خرداد ???? چهارمین آزمونی بود که قرار بود گفتمان اصول‎گرایی در بوته نقد گذاشته شود. با وجود شخصی چون احمدی‌نژاد، رقابت در درون جبهه اصول‎گرایان خیلی جدی نبود؛ نهایت اینکه محسن رضایی با تحریک برخی به عرصه وارد شد؛ هرچند خود نیز می‌دانست شانسی ندارد.
اما با کاندیداتوری میرحسین موسوی و کروبی، قریب به اتفاق اصول‎گرایان با درک شرایط حساس پیش رو به‎سمت احمدی‎نژاد آمدند و عده اندکی جانب رضایی را گرفتند و البته عده‎ای نیز هرچند غیررسمی، اما در پنهان به موسوی رأی دادند و در ستاد وی تردد داشتند. 

براساس اعلام رسمی وزارت کشور، محمود احمدی‌نژاد با 24 میلیون و 500 هزار رأی و با اختلاف رأی زیادی نسبت به میرحسین موسوی (بیش از ?? میلیون رأی) به پیروزی رسید و رضایی و کروبی مجموعا حدود یک میلیون رأی کسب کردند.

آینده روشن وحدت اصول‎گرایان
بدین ترتیب، اصول‎گرایان با وحدت حداکثری و با احیای گفتمان اصیل انقلاب توانستند دهمین دولت جمهوری اسلامی را از آن خود کنند. با استقرار دولت نهم، اختلافات جزیی میان اضلاع اصول‎گرایی تا حدودی پررنگ‎تر شد. اما پس از گذشت یک سال از عمر دولت دهم، تشکیل جلسه چهره‎‎های اصول‎گرا را باید به فال نیک گرفت. 

اکنون یک‎سال از روی کار آمدن دولت دهم می‎گذرد؛ دولتی که گفتمان خود را اصول‎گرایی با محوریت عدالت‎طلبی قرار داده است، هرچند هنوز اختلافات حامیان و منتقدان دولت در مجلس و بیرون از آن باقی است، اما شواهد حاکی از آن است که در آستانه انتخابات مجلس که سال آینده برگزار می‎شود، اصول‎گرایان بار دیگر اختلافات اصلی را کنار گذاشته و زیر یک چتر و یک نام به‎صورت منسجم در این انتخابات حضور می‎یابند تا بتوانند بار دیگر گفتمان اصول‎گرایی را در خانه ملت حاکم سازند.
 
منبع: هفته نامه پنجره/ شماره 67

بسم الله الرحمن الرحیم

نقل قول از مبارز کلیپ:

 آقا خودش گفته سیاسی بگم…از عشق و نون و دیپلماسی بگم

 
دانشکده دامپزشکی-این تازه مربوط به قبل از فتنه هست! شعرهای بعد از فتنه اش که واقعا کولاکه.

“از عشق و نون دیپلماسی”

سلام خدا ،سلام به روی ماهت  /    به ریش و زلف و چشمای سیاهت
سلام خدا ،سلام به مهربونیت  /  به دل نوشته های آسمونیت
سلام خدا ،سلام به عشق سرمد  /    سرور هر چی لوطیه، محمد
رسولی که وقتی خدای دل بود /    آدم هنوز میون آب و گل بود
سلام خدا سلام به دستت علی   /  به یاور همیشه مستت علی
دستی که واسه یتیما نوازش    /   تو دل شب دست دعا و خواهش
دستی که آباد میکنه زمین رو  /می زنه جارو دشمنای دین رو
دستی که با هیشکی مدارا نکرد  /   وقتش رسید ،امروز و فردا نکرد
دستی که تیغ کشید برای هرس   /   به روی جاهلای خر مقدس!
دستی که شد آفت قصه گوها   /   دستی که زد تو دهن دوروها…
دستی میگم، دستی، فدای دستش   /   لعنت به اون بی پدری که بستش!
سلام خدا ،به پهلوی شکستت! /به صورت کبود و دست بستت!
یهودیا گفتن و پس نشستن /   مسلمونا دست خدا رو بستن!!!
*
دلم پره ،حسابی حالم بده   /   سلام علیک رفیق دانشکده
امروز می خوام که حق رو، روراس بگم    /    نه اینکه هرچی که دلم خواس بگم
قراره با تو حرفمو رک بگم  /    نه اینکه باز بشینم و جک بگم!
گپی دارم بوی سیاسی داره    /  کرک و پرت میریزه، تاسی داره!
گپی دارم با تو که گپ بهتره    /   از پاپ و راک ،هیپ هاپ و رپ بهتره!
از اینکه ناکسا بگن تو گوشت     /   بپیچ به راس، بپیچ به چپ بهتره…
گپ از سیاستی که یادمون رفت   /    عین دیانتی که یادمون رفت
گپ از سیاستای تنگ و تاریک   /   گپ از سیاستمدارای لائیک
اون که به هر طریق میخواد سود کنه  / منتظره آب و گل آلود کنه
همون که هر سال دو سه بار حج میره   /   تسبیح تو دستاشه و باز کج میره
آره همون ناخلف بیچاره   /   از بر و بچ مسجد ضراره
همون که می خونه توی گوشمون /    سیاسته، پدر مادر نداره
چی میگی تو ای دهنت اجاره!/  کی گفته که پدر مادر نداره
چی میگی تو این وحی منزل! چیه   /     لغز و لیچار و خزعبل چیه
تو می خوری تو می بری به غارت    /  واسه مقام تو می کنی خیانت
کار توئه دلالی و وساطت    /  توئی که تن میدی به هر خباثت
به من بگو با ارزنی صداقت/  بی پدر مادر توئی یا سیاست؟!!!
*
درود به تو که اهل قال و قیلی / حال میکنی که عینهو چرچیلی
درود به تو که اهل قیل و قالی    /  مخترع “ایسلامیک لیبرالی ”
درود به تو مفسر سیاسی    /  مروج حیله ی عمر و عاصی
درود به تو رئیس حزب الوات     /   درود به تو دیکتاتور دمکرات
درود به کت شلوار سانتا مانتان    /   درود به تو چاخان کن شارلاتان
درود به تو که تا یه بار ببازی    /   فرداش میری روزنامه راه میندازی
روزنامه های با غرض، بی هدف/    که حرفشون یا مفته یا مزخرف!
نوشتنت قصد تعدی داره    /   بسه دیگه، پررویی حدی داره
بسه دیگه، تا کی بی بند و باری   /  رو فکرای یخزده ‍لژ سواری
تا کی می خوای جلوی حق بایستی   /    بسه دیگه ،یاغی ژورنالیستی
با چاخانات رئیس میشی دو روزه   /  ولی یه عمری اونجامون میسوزه!
رئیس شد ی حالا دیگه صفا کن  /   بگیر، بخور ،بریز ،بپاش ،بنا کن !
جون جماعت رو بگیر تو قبضه   /  واسه شما چراغ همیشه سبزه!
خون رو بمک ،تا وقتی که خون داره  /   شیر و بدوش تا وقتی پستون داره
دیوار، کوتاه، پنجره ها عریضن !/     یه سوت بزن تا بر و بچ بریزن!
تا وقتی هم حزبیا پشت میزن  /    یه سوت بزن تا بر و بچ بریزن!
به مرتجع  ها کارت قرمز بده / از دستشویی در اومدی تز بده !!!
فدای اون قواره ی مانکنی!!/  با هر کی نپر تو یه جنتلمنی!!
جنتلمنی ،یه پا سیاستمدار/  قدم به جز رو فرش قرمز نذار
غبار می شینه رو لباس کارت  /خاکی می شه کفشای پوست مارت!
بچه هاتم ،منظور آقازاده هاس /بزار برن یه مدتی لاس و گاس
نذارن بمونن توی این خرابه /حیفه تلف شن توی این خرابه
آره بابا بذار برن بهتره  /هر چی که خواستن ببرن بهتره
گرگن و تو لباس میشن ، برن / از این که ما رو بدرن بهتره !!!
کاشکی خدا ، می مرد آقازادگی / دوباره احیا می شد آزادگی
اونها که دنیا زیر چونشون بود /کاشکی حواسشون به خونشون بود!!!
دردونه ی لوس و ننر نداشتن / بچه ی دزد و رشوه خور نداشتن
همونا که تو خونه کالج می رن  /واسه موال یکسری خارج می رن!!!
*
فکر نکنی کمن اینا، زیادن/کسایی که پیرو حزب بادن
خائنن و پشت یکی نقابن / مدعین وارث انقلابن
توی کلامشون صداقتی نیست / یاد شهید ، یاد شهادتی نیست
تو کارشون هرگز شجاعتی نیست / پیروی از امر ولایتی نیست
فداش بشم پیر جماران که گفت /  با احدی ، عهد اخوتی نیست
مردم ز دستشون اگر چه ذلن  / مدعی تصمیم مستقلن
تصمیم مستقل با فکر باندی؟!! / عبای ابریشم و یاد گاندی ؟!!
*
رفیق نگی ، همش دارم بد می گم /  هر چی که رو زبونم اومد می گم
رفیق نگی قامت شعرم کجه  / نگی تو شعر، حسین ، مثل ایرجه !!
رفیق می گم بساط دزد و جمع کن /  آره می گم بگیر و قلع و قمع کن !
مردی که حق می گه هراس نداره   /  خوب ، خوب و بد ،بد،چپ و راس نداره
حرف می زنم و شعر می گم سیاسی /  شاید کمی صاف بشه این قناسی
آقا خودش گفته سیاسی بگم /  از عشق و نون و دیپلماسی بگم
ولی از بس که اوضاع خیطه ، رفیق !  / محتاج formatنه edite رفیق !
با حرف زدن دردی درمون نمی شه / اینا واسه فاطی تنبون نمی شه !!!
گفتم بگم یه خورده خالی بشم /آب یخ  کوزه سفالی بشم
ولی رفیق هنوز دارم می سوزم   /آره رفیق ،باید بگم هنوزم
دلم پره، حسابی حالم بده /گوش کن به من رفیق دانشکده
گوش کن رفیق، یه لحظه ساکت بشین /کوفه رو الآن از همینجا ببین
علی رو قطعه سنگی می زنه زار /هنوز میاد صدای “این عمار”
گوش کن رفیق، یه لحظه ساکت بشین  /همینجا کربلاس ، حسین رو ببین
دشمن داره آب رو، به روش می بنده /صدای “هل من ناصر”ش بلنده
یه مرد بلند شه یا یه زن ، یکی یک /اماممون منتظر یه لبیک
 )حسین مروتی شریف آبادی(

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

نقطه سر خط:

امیر المومنین (ع): آفرین بر حسادت ! چه عدالت پیشه است ! پیش از همه صاحب خود را می کشد.

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز به مناسبت 16 آذر بسیج دانشجویی دانشگاه از دکتر حسن عباسی دعوت کرده بود. موضوع راجع به دکترین دانشجویی در هزاره سوم بود. سالن شهید بهرامی تقریبا پر شده بود. دکتر حسن عباسی کمی بیشتر از نیم ساعت تاخیر داشتند. جلسه تقریبا از 13:45 شروع شد و 16 تمام شد. در پایان هم پرسش و پاسخ دانشجویی مطرح شد. البته در این پرسش و پاسخ بحث به مسائل گوناگون کشیده شد، از جمله وجود تک صدایی در دانشگاه ها، هدفمند کردن یارانه ها و مجریان اصلی آن، انرژی هسته ای و مذاکرات آینده، عملگرا بودن دولت و نبود پشتوانه فکری قوی در دولت (مینی بوس با چراغ خاموش)، تیر و ترکش های دوران جنگ و ... .

البته در این جلسه دکتر عباسی دولت را مورد انتقادهای شدیدی قرار دادند که به نظر خودم بعضی از این انتقادها وارد هست اما نمی شود به واسطه این چند نقد, تمام کارهای دولت را در این زمینه ها مورد انتقاد قرار داد.

انتظار من از دکتر عباسی کمی بیشتر از این ها بود.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 نقطه سر خط:

حضرت علی علیه السلام: حق به واسطه افراد شناخته نمی شود، خود حق را بشناس پیروان آن را خواهی شناخت.

بسم الله الرحمن الرحیم

چند روز پیش با هم اتاقیم اسماعیل صحبت می کردیم که بحث کشید به هدفمند کردن یارانه ها. می گفت فشار وارده بر خانواده های فقیر در زمان اجرای هدفمند کردن یارانه ها بسیار زیاد خواهد بود. گفت که دولت ابتدا می بایست همه مردم رابه یک سطح قابل قبولی از رفاه می رساند و بعد اقدام به این کار می کرد، الآن خانواده هایی هستند که نان شب ندارند بخورند، حالا اگر نان بشود فلان تومان چگونه می خواهند زندگیشان را سر کنند. از آنجایی که من از طرفداران پر و پا قرص هدفمند کردن یارانه هستم در صدد پاسخ گویی بر آمدم.مضمون پاسخ من چنین بود:
اینکه تو می گویی که باید همه به یک سطح از رفاه برسند که فشار اجرای این طرح به قشر ضعیف جامعه کمتر باشد حرف درستی است اما ما باید چند فاکتور را در نظر بگیریم. طبق پیشبینی های انجام شده اگر کشور با روند حاضر پیش برود تا 10 سال آینده ایران از صادر کننده نفت به وارد کننده این ماده تبدیل خواهد شد. کاهش میزان نفت چاه های نفت از یکسو و افزایش میزان مصرف انرژی (به دلیل افزایش جمعیت و پایین بودن سطح فرهنگ مصرف وصرفه جویی) از سوی دیگر باعث واردات نفت خواهد شد. بنابراین هرچه دیرتر اقدام شود خسارت بیشتری متوجه اقتصاد کشور و به تبع آن اقتصاد خانواده ها می شود و این خود باعث افزایش جمعیت فقیر کشور خواهد شد. به عبارتی درست است که اجرای این قانون ممکن است در ابتدا بر قشر ضعیف جامعه فشار وارد کند اما اگر امروز اقدام نشود مسلما فردا بسیار دیر خواهد شد. اینکه می بایست زمینه سازی می شد درست است اما زمینه سازی چیزی نیست که در عرض یک سال یا دو سال انجام شود و به نتیجه برسد.این زمینه سازی بر عهده دولت های قبلی بود که یارانه های اختصاص یافته را کاهش دهند تا در زمان اجرای قانون (که در زمان آن آقایان لزوم اجرای چنین قانونی مطرح بوده) مردم با مشکل کمتری مواجه شود. دولت های قبلی می بایست در جهت افزایش سطح رفاه بیشتر تلاش می کردند. دولت حاضر هم در این زمینه بیکار نبوده بلکه با اعطای سهام عدالت گامی مهم در راستای رفاه عمومی جامعه برداشته است. سهمیه بندی بنزین هم گامی دیگری در راستای اجرای هدفمندسازی یارانه ها بود(همانطور که یادتان است در زمان اجرای آن هم صدای اعتراض برخی بلند شد که نفت خودمون رو به خودمون نمی دهند،از فردا مسافرت بی مسافرت،همه چی می بایست گران شود،...).
[افرادی که اعتراض دارند چند نمونه در زمینه افزایش رفاه عمومی جامعه و واقعی سازی قیمت ها بیاورند.]
آنچه مسلم است سیستم اقتصادی کشور نیازمند یک جراحی بزرگ است، تا غده سرطانی که سال هاست در کابد آن شکل گرفته و به دلیل بی توجهی مسئولیین بزرگتر شده به دور انداخته شود. پرواضح است که چنین جراحی بدون درد نخواهد بود اما آنچه که نتیجه بخش خواهد بود سلامت اقتصادی و رشد و بالندگی آن است.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
نقطه سر خط:
میانگین مصرف سالیانه برق (خانگی) در ایران 2900 کیووات است که میانگین جهانی آن 900 کیلووات می باشد. هر کیلووات برق در ایران 83 تومان برای دولت تمام می شود که در حال حاضر 16 تومان از مصرف کننده اخذ می شود.